Pamiętnik
Autor: Władysław Broniewski
Wydawnictwo: PIW, 1984
Okładka: twarda z obwolutą
Stan: dobry
Uwagi: brak
„Pamiętnik 1918–1922” Władysława Broniewskiego to zapis doświadczeń młodego żołnierza, studenta i początkującego poety, powstały w okresie odrodzenia Polski i wojny polsko-bolszewickiej. Autor przedstawia swoją drogę od służby w Legionach Polskich, przez udział w walkach w 1920 roku, po refleksje nad życiem w niepodległej ojczyźnie. Relacje z frontu obejmują zarówno dramatyczne starcia, jak i sceny codziennej nudy, rekwizycji czy drobnych epizodów obyczajowych, co nadaje zapisom charakter realistyczny, niepozbawiony ironii.
Obok wątków wojskowych pojawiają się rozterki ideowe, wynikające z patriotycznego wychowania i fascynacji Piłsudskim, zestawione z krytycznym oglądem bolszewizmu i nieufnością wobec prawicowej propagandy. Autor notuje własne wahania, dostrzegając sprzeczności w hasłach politycznych i ich oderwanie od rzeczywistości. Równocześnie w pamiętniku wyraźnie obecne są elementy osobiste: zmagania z nałogami, stany melancholii, relacje uczuciowe i epizody miłosne, które ukazują proces dojrzewania i formowania się osobowości.
Broniewski wplata do dziennika pierwsze próby poetyckie, często krytycznie oceniane przez niego samego, ale wskazujące na inspiracje Młodą Polską i współczesną literaturą. Pamiętnik ukazuje również rozczarowanie powojenną Polską i rodzące się tendencje radykalne, które ukształtowały późniejszą postawę pisarza. Styl jest szczery, miejscami chaotyczny, łączący autoironię z próbą analitycznego spojrzenia na własne doświadczenia. Autor dokumentuje czas formowania się państwa i własnej tożsamości, wskazując na napięcia między ideałem a rzeczywistością.
