Orientacje Soboru
Autor: Gabriel M. Garrone
Wydawnictwo: Editions Du Dialogue 1969
Okładka: miękka
Stan: dobry
Uwagi: brak
O książce:
„Orientacje Soboru” Gabriela M. Garrone to książka, która wyrasta z samego centrum wydarzeń – pisana nie z perspektywy historyka po latach, lecz uczestnika obrad. Kardynał Garrone był jednym z ojców soborowych, aktywnie pracującym w komisjach, dzięki czemu jego spojrzenie zachowuje jednocześnie ton świadectwa i analizy. Nie znajdziemy tu sensacyjnych doniesień ani sporów opowiedzianych w duchu kroniki, lecz próbę uchwycenia istoty Vaticanum II: aggiornamento, czyli aktualizacji Kościoła, otwarcia na świat, ekumenizmu i uznania roli świeckich.
Autor prowadzi czytelnika przez genezę i przebieg Soboru – od inicjatywy Jana XXIII, przez kolejne sesje i gorące dyskusje, aż po konstytucje i dekrety, które naznaczyły współczesny katolicyzm. Garrone nie zatrzymuje się na suchym wyliczeniu dokumentów; stara się pokazać, jak „Lumen gentium”, „Gaudium et spes” czy „Nostra aetate” stanowią realną zmianę w duchowej mapie Kościoła. Szczególnie istotne są kontrasty, jakie rysuje: pomiędzy językiem Trydentu a tonem Vaticanum II, pomiędzy hermetyczną obroną a dialogiem.
Książka, wydana krótko po zakończeniu Soboru, miała być pomocą w rozpoznaniu kierunków, a zarazem przestrogą, by nie zatracić sensu obrad wśród medialnych uproszczeń. Garrone akcentuje rolę Ducha Świętego, podkreśla napięcia między nurtami konserwatywnym i reformatorskim, ale widzi w nich dynamikę, bez której nie mogłoby dojść do przełomu. Dziś lektura „Orientacji Soboru” jest również interesującym dokumentem recepcji – pierwszej próby uchwycenia, czym naprawdę była rewolucja lat 1962–1965.